Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
dayama — «Dayamaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dayanmaq — 1. f. 1. Dayaq etmək, dayamaq, söykənmək. Şeyx Nəsrullah naxoş kimi heç kəsə baxmayıb dayanır yastıqlara. C. M.. Nənə əlini yumruqlayıb masaya dayandı. S. R.. // Dirənmək, lap yanaşmaq. Bəylərbəyinin faytonu qapıya dayandı. M. S. O.. 2. Rast… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dirəmək — f. 1. Dayamaq, söykəmək. <Xədicə> əllərini yerə dirədi, qalxıb oturmaq istəyirdi. S. H.. <Fərhad> əvvəlcə sağ əlinə söykənib güclə qalxdı, sol əlini də yerə dirədi. Ə. Vəl.. Leyla alnını pəncərə şüşəsinə dirədi. Ə. M.. 2. Zilləmək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söykəmək — f. Dayamaq, dirəmək, yapışdırmaq. Əlini başına söykəmək. Belini divara söykəmək. – Ağca başını oğlunun gen sinəsinə söykəyib mürgüləyirdi. Ə. Ə.. Nəriman yazı masasını şüşəbəndə söykəmişdi. M. C.. . . Yaşar tüfəngin lüləsini üst daşa söykəyib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təkyə — 1. is. <ər.> 1. köhn. Söykənəcək, dayanacaq. Təkyə eləmək (etmək) – 1) söykənmək, dayanmaq. Rzaquluxan suyu içdikdən sonra balışa təkyə edib, yavaş yavaş göz yaşı tökməyə başladı. M. S. Ordubadi; // söykəmək, dayamaq, dəstəkləmək. <Molla … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vurmaq — f. 1. Əli ilə və ya əldə tutulan bir şeylə çırpmaq, zərbə endirmək. Ağacla vurmaq. Şillə vurmaq. Qamçı ilə vurmaq. Əllərinə vurmaq. – <İvan bəy:> Səsini kəs, buyuraram, başına yüz tatarı vurarlar. N. V.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
